Een creepy date deel 2 (valentijn)

Deel is deel twee van mijn creepy date waar ik gisteren over schreef

Bram was verdrietig dat ik niet met hem verder wilde. Hij had denk ik al een heel liefdesverhaal in zijn hoofd, iets wat ik totaal niet bij hem voelde. Wel kon ik me voorstellen hoe het voor hem moest voelen, ik heb ook wel eens iemand heel erg leuk gevonden die dan ineens niets meer liet weten, of juist liet weten dat hij mij niet op dezelfde manier zag. Daarom voelde ik me best lullig maar ik besloot voet bij stuk te houden. Hij was boos en teleurgesteld en zei dat er een vloek op hem rustte waardoor ik binnen twee weken een vriend zou hebben. Iets wat ik niet zo geloofde.

‘Ehm, S., één van je dates heeft me je adres gevraagd’, appte mijn beste vriendin me. Het was Bram, die me een pakketje wilde sturen voor Valentijn. Ik was net met Dick aan het daten, waar ik een fantastische eerste date mee had gehad, en vond het lief maar vreemd dat de creepy date me een cadeau wilde sturen. Gelukkig kent mijn beste vriendin me door en door, dus ze had mijn adres niet gegeven.

Een paar weken later belt mijn voormalig werk me op terwijl ik in college zit. ‘Ehm, er is hier een heel groot pakket voor je’, zei mijn ex-collega. ‘Kom je die vandaag even ophalen?’ De rest van de dag had ik buikpijn, want ik was net die hele leuke, lieve, aardige, mooie, grappige, fantastische (blablabla, zo doet het verliefde hoofd van een 26 jarige puber) Dick aan het daten, krijg ik een pakketje van Bram. Of… Wat als het wél van die eerlijke, leuke, mooie, fijne (oké ik stop) man was? 

Het pakketje maakte ik op mijn werk open, met mijn collega aan mijn zij. Een LP met muziek die ik leuk vind, een doosje chocola met de tekst ‘mijn hart bonbonst voor jou’, een pakketje thee, meer lekkers, een houtplaatje met lieve tekst. Ik had nog nooit zo’n pakketje gehad, nog nooit zo uitgebreid. Het was misschien too cheesy, naar mijn smaak. Ik kon niet goed thuisbrengen hoe ik me voelde, tot ik die avond in bed lag.

Ik voelde me zó rot! Boos en verdrietig. Krijg ik eindelijk eens een pakketje, is het 90% zeker dat het van een jongen is die ik niet leuk vond, en die dit stuurde omdat hij nog een kans wilde, of aandacht, of misschien deed hij het daadwerkelijk omdat hij vond dat ik een lief pakketje verdiende. De volgende dag belde ik mijn toenmalige bijna-vriendje hoe hij tegenover Valentijnsdag stond. Het was even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Ehm, S. sorry als je echt heel erg veel waarde hecht aan Valentijn, maar ik vind dat echt een vreselijke neppe feestdag. Zullen we de dag ervoor én erna gewoon wat leuks doen?’

Opgelucht haalde ik adem en ik vertelde hem over mijn pakketje. Hij had meteen een heleboel sympathie voor creepy date. ‘Ga gewoon het gesprek aan, dat hij te graag wil en zo mensen wegjaagt.’ was zijn advies. Hij vond dat ik hem zou helpen door met hem in gesprek te gaan over hoe hij overkwam.

In plaats daarvan zei ik niets, heb ik de spullen uit het pakket gedeeld met mensen die het beter konden gebruiken. Behalve de LP, die staat in mijn kast. Nog steeds niet afgespeeld, maar ter herinnering aan die jongen die te lief was.